ახლაც ყურში მიწუის… სულ ტირის, ან მაინც და მაინც დღეს მოუნდა, მე რომ ვიყავი მისული. მოკლედ, ჩემი დაქალი ძალიან დიდი ხანია აღარ მინახავს. გავუარე ერთ კიდევ უფრო მივიწყებულს და ერთად წავედით მესამე ნახევრის სანახავად. ჩემი თიკა ძალიან სახასიათო ადამიანია, შეუძლებელია არ გიყვარდეს, იმდენად თბილი, გახსნილი და აი რაღაცნაირია რა.. გულუბრყვილო, საყვარლად გულუბრყვილო. მთელი სტუდენტობა ჩვენ სამს ერთად გვაქვს გატარებული. რა არ გადაგვხდენია, სად არ ვყოფილვართ… ტუალეტის ქაღალდიც კი ერთად გაგვიკიდია გარეთ გასაშრობად… რაც მთავარია, ასე ვთქვათ, გამოსულ გოგოებად ვითვლებოდით, ანუ არ ვიკლებდით არც ერთ კლუბს თუ ”ფეშენ ფართის”… რომ გეკითხათ, კოკო შანელს ვფსავდით.. ჩვენს შორის უფეშენებლურესი მაინც მესამე იყო, ვისთანაც დღეს მივედით.. მაგრამ სადღაა შენი 27 საუკუნის, მომავლის ქალი? ერთ დროს ანჟელინა ჟოლის რომ თვალებს უბნელებდა დღეს დამხვდა გაურკვეველი წარმომავლობის ფერის თმით, ასევე გაურკვეველი წარმომავლობის ზმანზე, ძირს ბავშვი დახოხავდა და თუ კავკაზუსის შნურს წაართმევდი ღნაოდა, არ წაართმევდი და ვაი და გადაეღრღნა.. ასეთ გარემოში გავატარე რამოდენიმე საათი. ახლა კი ვზივარ და ვფიქრობ, ეგ არის Being a wife????
ისედაც სერიოზული სქესობრივი კრიზისი მაქვს, კაცივით მეშინია სიტყვის ”ცოლი”, ამ დღის მერე კი….
ვსიო, ხვალ შემოვივლი ჩემს ორ სხვა დაქალს… ისინიც გათხოვილები არიან, იმათაც ბავშვები ყავთ, მაგრამ თმაც ნორმალური აქვთ და ბავშვებიც ჭიპლარის გახსნამდე არ ტირიან.
პ.ს. თი… ძალიან ძალიან მიყვარხარ 🙂 ესეც სიყვარულით სავსეა, რასაც ვწერ. მე ისევ ისეთი მინდა იყო, ყველა რომ შეგნატრიდა, სუპერ ქალი მინდა იყო ისევ! ვის არ ყოლია ბოვში და ვის არ ქონია ის კიდე… უჰ.
°•♥ ჩემი მწვანე ოთახი ♥•° 